Ο Σεπτέμβρης είναι για τον πολύ κόσμο μια νέα αρχή. Επιστροφή στα σπίτια μας μετά τις διακοπές, επιστροφή στα θρανία για τα παιδιά, μικρές αλλαγές στην καθημερινότητα μας και άλλος ένας κύκλος ξεκινά. Για ορισμένους από εμάς, ο Σεπτέμβρης – και κάθε Σεπτέμβρης – είναι κάτι παραπάνω. Οι πρώτες μέρες του φθινοπώρου είναι μέρες περισυλλογής, ιστορικής μνήμης και νοσταλγίας για τις αλησμόνητες πατρίδες.
Τέτοιες μέρες, ο Κεμάλ έμπαινε με το στρατό του στη Σμύρνη για να ολοκληρώσει ένα αδυσώπητο και βάρβαρο έργο, να εξαφανίσει από την Μικρά Ασία όλους τους Έλληνες. Τις ίδιες στιγμές, Έλληνες από όλα τα μέρη της Μικράς Ασίας, εγκατέλειπαν σταδιακά τις πατρώες εστίες τους, για να γλυτώσουν από το σπαθί του βάρβαρου ασιάτη.
Οι Έλληνες της Ανατολής δεν ήταν ευκαιριακοί μετανάστες, δεν πήγαν λίγα μόλις χρόνια πριν στα μέρη εκείνα. Ήταν αυτόχθονες, ζούσαν εκεί πριν φτάσουν τα μογγολικά φύλα, πριν ακόμα ανθίσει η κλασική Ελλάδα. Εκεί γέννησαν τον πολιτισμό, ανέδειξαν σπουδαίους φιλοσόφους, τον Θαλή, τον Αναξίμανδρο, τον Αρίσταρχο και τον Αριστέα τον εκ των Παλατίων, υποδέχτηκαν την πρωτεύουσα μιας χιλιόχρονης αυτοκρατορίας, την Πόλη των πόλεων, έκτισαν τον Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας και μετά στο πέρασμα των αιώνων συνέχισαν να καταδεικνύουν τα ιλιγγιώδη επιτεύγματα του πολιτισμού, με ακραιφνή ελληνική ιδιαιτερότητα, που χαρακτηρίζουν ακόμη και σήμερα την ανθρώπινη ιστορία.
Αυτή η μεγαλειώδης πορεία 2500 ετών τερματίστηκε με αίμα, φωτιά και ξεριζωμό ένα γκρίζο πρωί του Σεπτέμβρη. Το 1922, σαν χτες, αποτέλεσε το ορόσημο του διωγμού, τον πικρό αποχαιρετισμό των Ελλήνων της Ανατολής στις πατρώες εστίες τους, εκεί που πάππου προς πάππου έχτιζαν τον ελληνικό κόσμο. Την πορεία που ακολούθησε θα την γνωρίζετε καλύτερα από μένα. Προποντίδα, Βόσπορος, Αιγαίο Πέλαγος, Χαλκίδα, Ωρωπός και ξάφνου Νέα Παλάτια! Μέσα από τις στάχτες της καταστροφής, μέσα από τη δίνη του πολέμου μια ικμάδα φωτός γεννιέται σε ένα τόπο εγκαταλειμμένο και έρημο. Γύρω-γύρω σκόρπια αρβανιτοχώρια, σπάνια άκουγες την ελληνική λαλιά, ο πολιτισμός όπως τον εννοούμε σήμερα απείχε παρασάγγας από την παλιό-ελλαδίτικη κοινωνία. Κι ήρθαν οι πρόσφυγες, με τα λίγα, με δυσκολίες, με κόπο πλην όμως με λογισμό και μ’ όνειρο να χτίσουν μια νέα Μικρασία.
Κι είμαι περήφανος που τα λέω αυτά εδώ απόψε, κι έχω την ευκαιρία να αποτίσω τον δικό μου φόρο τιμής στους περήφανους Έλληνες που δεν το έβαλαν κάτω και διατήρησαν τα έθιμα τους, την πίστη τους και την μοναδικότητα τους χωρίς να πάψουν ποτέ να θυμούνται την προσφυγιά.
Κάπως έτσι άλλωστε ένιωσα κι εγώ. Πρόσφυγας στην ίδια μου τη χώρα γιατί τάχα είμαι ξένος. Εσείς όμως, που ξέρετε από προσφυγιά καταλαβαίνετε καλύτερα ότι δεν υπάρχουν ξένοι αν υπάρχει αγάπη για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Και τούτο τον τόπο τον επέλεξα και εγώ και αφιερώνω τη ζωή μου για να τον υπηρετώ και να κάνω πράγματα που θα τα χαρούν οι επόμενες γενιές όπως εμείς χαιρόμαστε αυτά που έκαναν οι προηγούμενοι. Γιατί τούτος ο τόπος ποτίστηκε με ιδρώτα τίμιο από ανθρώπους που έχασαν τα πάντα κι έφτιαξαν μια νέα ζωή. Κι από αυτό το χώμα παίρνω κι εγώ για να χτίσω μαζί σας ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη πόλη για όλους. Έτσι λοιπόν, σας λέω ότι όχι μόνο δεν είμαι ξένος αλλά είμαι ένας από σας, νιώθω σαν κι εσάς και υπηρετώ τα ίδια ιδανικά με σας.
Συγκινούμαι σε κάθε εκδήλωση του που γίνεται στα Παλάτια, γιατί μας τραγούδησαν τον πόνο, την αδικία, τον νόστο και τις αναμνήσεις από τον Μαρμαρά, την αρχαία Προκόνησσο, που τόσο άδικα τους στέρησε ο πόλεμος και τα λάθη των πολιτικών.
Η σημερινή εκδήλωση φιλοδόξει να δημιουργήσει έναν θεσμό για τη συλλογική μας μνήμη. Στηρίζω αυτή τη προσπάθεια και σας δηλώνω ότι θα διαθέσω όλες μου τις δυνάμεις ώστε με κάθε επισημότητα ο Σεπτέμβρης να γίνει μήνας αφιερωμένος στις αλησμόνητες πατρίδες. Άλλωστε, οι κοινωνίες αποκτούν γερά θεμέλια όταν διατηρούν ζωντανές τις ιστορικές μνήμες και διδάσκονται από αυτές.
Η γνώση και η σωστή εκτίμηση των γεγονότων του παρελθόντος προετοιμάζει το έδαφος για μια δυναμική και ασφαλή πορεία προς το μέλλον.
Ο ξεριζωμός, η εθνοκάθαρση και η γενοκτονία είναι πράξεις τραγικές και πρέπει να είναι άσβηστες από τη συλλογική μνήμη του έθνους, ειδικά σήμερα με όσα συμβαίνουν γύρω μας, στην Κύπρο, στο Μακεδονικό, στο Αιγαίο, αλλά και μέσα στη κοινωνία μας, όταν ξεφυτρώνουν διάφορες περίεργες πολιτικές προσεγγίσεις – δήθεν προοδευτικών – που απερίφραστα προσβάλλουν τα ήθη και έθιμα του λαού μας. Σε όλους αυτούς οφείλουμε να αντισταθούμε και να τους δείξουμε ότι υπάρχει και η Ελλάδα που ζει κι ευημερεί, που ακόμη παράγει πολιτισμό, που ακόμη συγκινείται, που ακόμη οραματίζεται.
Σήμερα θυμόμαστε και τιμούμε τα ματωμένα αυτά χώματα. Δεν μεμψιμοιρούμε όμως γιατί αυτό μας διδάξατε εσείς οι Παλατιανοί, που δεν σκύψατε ποτέ το κεφάλι, που κάνατε τον πόνο χαμόγελο στα χείλη και περήφανα χτίσατε μια νέα ζωή. Είμαι πολύ περήφανος που ζω μαζί σας και μοιραζόμαστε τις χαρές και τις λύπες μας τα προβλήματα μας και εν τέλει το χρόνο ζωής μας.
Σας ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι καλή συνεχεία στην όμορφη εκδήλωση.
Μετά Τιμής
ΓΙΑΝΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ
No comments:
Post a Comment